بخشی از سخنرانى در دیدار با اقشار مختلف مردم نایین و ابرده خراسان و جمعى از خانواده هاى شهداى تهران، گرگان و چهاردونگه، اعضاى جمعیت هلال احمر، مسئولان واحدهاى فرهنگى بنیاد شهید و خواهران دانشجوى دانشگاه اصفهان
۲۹/ ۰۶/ ۱۳۶۸
بسم الله الرّحمن الرّحیم
امروز، به مناسبت نزدیک شدن به شب اربعین حضرت سیّدالشّهداء (علیه الصّلاه و السّلام) که ارتباط تام و تمامى با همین تلاش باارزشى که در روزگار ما براى احیاى یاد و نام شهیدان انجام مى گیرد، دارد، مطالبى را مطرح مى کنم.
اساساً اهمیت اربعین در آن است که در این روز، با تدبیر الهى خاندان پیامبر (ص)، یاد نهضت حسینى براى همیشه جاودانه شد و این کار پایه گذارى گردید. اگر بازماندگان شهدا و صاحبان اصلى، در حوادث گوناگون- از قبیل شهادت حسین بن على (علیه السّلام) در عاشورا- به حفظ یاد و آثار شهادت کمر نبندند، نسلهاى بعد، از دستاورد شهادت استفاده ى زیادى نخواهند برد.
درست است که خداى متعال، شهدا را در همین دنیا هم زنده نگه مى دارد و شهید به طور قهرى در تاریخ و یاد مردم ماندگار است؛ اما ابزار طبیعىیى که خداى متعال براى این کار- مثل همه ى کارها- قرار داده است، همین چیزى است که در اختیار و اراده ى ماست. ما هستیم که با تصمیم درست و بجا، مى توانیم یاد شهدا و خاطره و فلسفه ى شهادت را احیا کنیم و زنده نگهداریم.
اگر زینب کبرى (سلامالله علیها) و امام سجّاد (صلوات الله علیه) در طول آن روزهاى اسارت- چه در همان عصر عاشورا در کربلا و چه در روزهاى بعد در راه شام و کوفه و خود شهر شام و بعد از آن در زیارت کربلا و بعد عزیمت به مدینه و سپس در طول سالهاى متمادى که این بزرگواران زنده ماندند- مجاهدات و تبیین و افشاگرى نکرده بودند و حقیقت فلسفه ى عاشورا و هدف حسین بن على و ظلم دشمن را بیان نمى کردند، واقعه ى عاشورا تا امروز، جوشان و زنده و مشتعل باقى نمى ماند.
چرا امام صادق (علیه الصّلاه و السّلام)- طبق روایت- فرمودند که هرکس یک بیت شعر در باره ى حادثه ى عاشورا بگوید و کسانى را با آن بیت شعر بگریاند، خداوند بهشت را بر او واجب خواهد کرد؟ چون تمام دستگاه هاى تبلیغاتى، براى منزوى کردن و در ظلمت نگه داشتن مسأله ى عاشورا و کلًا مسأله ى اهل بیت، تجهیز شده بودند تا نگذارند مردم بفهمند چه شد و قضیه چه بود. تبلیغ، اینگونه است. آن روزها هم مثل امروز، قدرتهاى ظالم و ستمگر، حد اکثر استفاده را از تبلیغات دروغ و مغرضانه و شیطنت آمیز مى کردند. در چنین فضایى، مگر ممکن بود قضیه ى عاشورا- که با این عظمت در بیابانى در گوشه ایى از دنیاى اسلام اتفاق افتاده-با این تپش و نشاط باقى بماند؟ یقیناً بدون آن تلاشها، از بین مىرفت.
آنچه این یاد را زنده کرد، تلاش بازماندگان حسین بن على (علیه السّلام) بود. به همان اندازه که مجاهدت حسین بن على (علیه السّلام) و یارانش به عنوان صاحبان پرچم، با موانع برخورد داشت و سخت بود، به همان اندازه نیز مجاهدت زینب (علیهاالسّلام) و مجاهدت امام سجّاد (علیه السّلام) و بقیه ى بزرگواران، دشوار بود. البته صحنه آنها، صحنه ى نظامى نبود؛ بلکه تبلیغى و فرهنگى بود. ما به این نکته ها باید توجه کنیم.
درسى که اربعین به ما مى دهد، این است که باید یاد حقیقت و خاطره ى شهادت را در مقابل طوفان تبلیغات دشمن زنده نگه داشت. شما ببینید از اول انقلاب تا امروز، تبلیغات علیه انقلاب و امام و اسلام و این ملت، چه قدر پرحجم بوده است. چه تبلیغات و طوفانى که علیه جنگ به راه نیفتاد جنگى که دفاع و حراست از اسلام و میهن و حیثیت و شرف مردم بود. ببینید دشمنان علیه شهداى عزیزى که جانشان- یعنى بزرگترین سرمایه شان- را برداشتند و رفتند در راه خدا نثار نمودند، چه کردند و مستقیم و غیر مستقیم، با رادیوها و روزنامه ها و مجله ها و کتابهایى که منتشر مى کردند، در ذهن آدم هاى ساده لوح در همه جاى دنیا، چه تلقینى توانستند بکنند.
حتّى افراد معدودى از آدمهاى ساده دل و جاهل و نیز انسانهاى موجّه و غیر موجّهى در کشور خودمان هم، در آن فضاى ملتهب جنگ، گاهى حرفهایى مى زدند که ناشى از ندانستن و عدم احاطه به حقایق بود. همین چیزها بود که امام عزیز را برمى آشفت و وادار مى کرد که با آن فریاد ملکوتى، حقایق را با صراحت بیان کند.
اگر در مقابل این تبلیغات، تبلیغات حق نبود و نباشد و اگر آگاهى ملت ایران و گویندگان و نویسندگان و هنرمندان، در خدمت حقیقتى که در این کشور وجود دارد، قرار نگیرد، دشمن در میدان تبلیغات غالب خواهد شد. میدان تبلیغات، میدان بسیار عظیم و خطرناکى است. البته، اکثریت قاطع ملت و آحاد مردم ما، به برکت آگاهىِ ناشى از انقلاب، در مقابل تبلیغات دشمن بیمه هستند و مصونیت پیدا کرده اند. از بس دشمن دروغ گفت و چیزهایى را که در مقابل چشم مردم بود، به عکس و واژگون نشان داد و منعکس کرد، اطمینان مردم ما نسبت به گفته ها و بافته ها و یاوه گوییهاى تبلیغات جهانى، بکلى سلب شده است.
دستگاه ظالم جبار یزیدى با تبلیغات خود، حسین بن على (ع) را محکوم مى ساخت و وانمود مى کرد که حسین بن على (ع) کسى بود که بر ضد دستگاه عدل و حکومت اسلامى و براى دنیا قیام کرده است!! بعضى هم، این تبلیغات دروغ را باور مى کردند. بعد هم که حسین بن على (علیه السّلام)، با آن وضع عجیب و با آن شکل فجیع، به وسیله ى دژخیمان در صحراى کربلا به شهادت رسید، آن را یک غلبه و فتح وانمود مى کردند! اما تبلیغات صحیح دستگاه امامت، تمام این بافته ها را عوض کرد. حق، اینگونه است.
درست است که ما بلندگوهاى قوى جهانى را که در اختیار استکبار و رسانه هاى صهیونیستى است، با آن عظمت و وسعت در اختیار نداریم و شبکه هاى تبلیغاتى آنها، بسیار وسیعتر از ماست و ما نسبت به آنها محدود هستیم؛ اما حقانیت ما موجب مى شود که وقتى حرفى از زبان مسئولان جمهورى اسلامى و ملت ایران صادر بشود، در دلهاى سالم و در سطح جهان، اثر مى کند.
دیدگاه بگذارید