ما از خادمین سایت اربعین حسینی هستیم چند دقیقه وقتتان را به ما می‌دهید. با کاروان جامعه المصطفی هستید؟ اول خودتان را معرفی کنید و بفرمایید که از کدام شهر آمدید؟
ـ بسم الله الرحمن الرحیم، اعتصامی از قم ، جامعه المصطفی العالمیه.
ـ حاج آقا سفر چندم اربعین است که دارید شرکت می‌کنید؟
ـ من خودم سفر اولم است که توفیق پیدا کردم.
ـ شما که سفر اولتان است اولین سؤالم این است که آن تصورات ذهنی و چیزهایی که شاید در مورد اربعین قبل از سفر شنیده بودید با آن چیزهایی که شاید در این ۲ روز از نزدیک مشاهده کردید چقدر فرق داشت؟
ـ طبیعتاً قابل تصور نبود و این واقعیت موجود خیلی فراتر از آن چیزهایی است که گفته می‌شود یعنی کلمات در واقع قاصر است از بیان این عظمت و این عشق و علاقه‌ی شیعیان عراق و کشور‌های دیگر که البته نسبت به اباعبدالله الحسین و زیارت اربعین که یکی از ویژگی‌های شیعه شمرده شده است و ما واقعاً تمام دوستانی که برای بار اولشان است که می‌آیند می‌گویند عاشق می‌شوند و دوست دارند که هر سال بیایند و این خیلی عجیب است و در بین همه هست.
ـ اگر بخواهید یک مقدارش را وصف کنید چی می‌گویید درباره‌ی همین از دیروز تا به حال هر چه در مسیر دیدید؟
ـ من خودم چون با دوستان در بحث‌های تفسیری قرآن خیلی وقت‌ها روی بحث ولایت و ولایت‌پذیری و تأثیر آن روی بقیه‌ی عقاید اسلامی حتی احکام فکر می‌کنیم و کار می‌کنیم واقعاً می‌بینم که قدرت ولایت را شیعه می‌داند و ولایت‌پذیری را به نمایش می‌گذارد که البته یک شرط و شروطی دارد که با رعایت آن شرایط واقعاً اسلام ناب و حقیقت کلمه الله هی الأولیا با همین ولایت و مسیر شهادت و ولایت‌پذیری از شهید اولیاء یعنی آقا اباعبدالله الحسین محقق می‌شود.
ـ درباره‌ی حضور ایرانیها و ضرورت حضورشان مخصوصاً جوان‌ها چی دارید برای ما بگویید؟
ـ ایرانیها هم به سهم خودشان وظیفه دارند که شرکت بکنند و نشان بدهند به همه‌ی دشمن‌ها که آنها هم مثل بقیه‌ی شیعیان علی مرتضی ، فاطمه زهرا سلام الله علیهما در صحنه هستند و البته من فکر می‌کنم که وظیفه‌ی ما سنگین‌تر است چون که ما انقلاب کردیم و خون دادیم در راه اسلام عزیز و در راه مسیر ولایت باید این پیش‌قدمی خودمان را حفظ کنیم یعنی …… الخیرات که امر الهی است هیچ خیری بالاتر از تقدیم جان و مال و هر چه که در توان ماست در مسیر ولایت نیست و همینطور که می‌بینید اینجا همه هر چه که در توان دارند در کفه‌ی اخلاص تقدیم می‌کنند و ما هم باید از این قافله‌ی خیر عقب نمانیم.
ـ حاج آقا برای کاروان‌هایی که شرکت می‌کنند مخصوصاً طلاب و دانشجوها برای اینکه عمق بدهند به این حرکتشان و این شور و شعور حسینی را در ایران بتوانند منتقل کنند چه پیشنهادی دارید؟
ـ باید اطلاع‌رسانی بشود با دوستان صحبت بشود، متأسفانه اطلاع‌رسانی در داخل که حالا نمی‌دانم به دلایل سیاسی است یا امنیتی است که معذوراتی بوده که شاید خیلی خوب آنطوری که باید مطلب معرفی بشود و جا بیفتد برای ایرانیها نبوده و هنوز در ایران به آن شکل وسیع همگانی نشده است مثل عراق یا کشور‌های حاشیه‌ی خلیج فارس و باید از قبل اطلاع‌رسانی کافی بکنیم و آن چیزی که هنر ما طلبه‌ها و دانشجوها باید باشد این است که به این قالب معنا ببخشیم یعنی اینکه بیشتر روی اینکه فکر بکنیم و اینکه چرا باید این گونه در راه عشق به اباعبدالله الحسین همه کار کرد و خستگی را تصور نکرد علتش چی است و اینکه من به دوستان در یک کلمه می‌گویم که ما این پتانسیل و این قدرتی که شیعه دارد و اینجا دارد به رخ جهان می‌کشد باید در عمل هم، یعنی یک حرکت آرمانی است و ما باید این را به صورت عملی هم به دیگران نشان بدهیم.
یک مثال ساده‌ای من دیروز به رفقا می‌زدم و می‌گفتم که اگر دوستان عراقی اینطوری که الآن حرکت می‌کنند در زمان صدام و در زمان اشغال آمریکا اگر این حرکت را می‌کردند هیچ کسی جلویشان را نمی‌توانست بگیرد ولی باور نداشتند پس خوب است که ما روی این باور‌ها بیشتر سرمایه‌گذاری و فکر کنیم و بیاییم اینجا اولاً حضور پیدا کنیم برای خودمان ثانیاً آنهایی که مخصوصاً زبان‌های عربی یا دیگر زبان‌ها را بلد هستند بیایند صحبت بکنند و کار بکنند روی عزیزان و زائرین اباعبدالله الحسین و نکاتی را برایشان معرفی کنند و شرح بدهند.
ـ از نجف اشرف که شما راه افتادید چیزی حول و حوش ۵۰ کیلومتر گذشته است و الآن ۳۳ کیلومتری شهر مقدس کربلا هستیم می‌خواهم این سؤال را بکنم که در این مسیر ۵۰ کیلومتری قشنگ‌ترین صحنه‌ای که دیدید چی بوده؟
ـ انتخاب قشنگ‌ترین سخت است، صحنه‌ها زیاد بود که حالا قشنگ‌ترین معمولاً سؤال کلیشه‌ای است.
ـ شما در ذهنتان از دیروز تا به حال چی نقش بسته که بخواهید در ایران اولین چیزی که تعریف کنید درمورد زیبایی‌ها و این خدمت‌هایی که می‌کنند کدامش را تعریف می‌کنید؟
ـ همین الآن یک صحنه‌ای را من دیدم که خیلی برایم جالب بود و حالا نمی‌دانم، صحنه زیاد دیدم ولی اینجا انقدر اعتقاد دارند به خدمت به زوار اباعبدالله الحسین که به خودشان اجازه‌ی کوچکترین امر و نهی را به زائر نمی‌دهند و ما با دوستان جامعه در یک موکبی بودیم و آن قسمتی که برای خانم‌ها بود آن را هم به خاطر اینکه عدد ما زیاد بود در اختیار ما قرار داده بودند و این آخر‌سر که طبیعتاً یک عده‌ای هنوز در قسمت خواهران بودند ولی ما نمی‌دانستیم و خود من هم آنجا بودم با اینکه می‌توانستند خیلی به راحتی به ما بگویند چون آنطرف جا هست بروید آنطرف استراحت کنید تا خانم‌ها بیایند اینجا که حتی اجازه‌ی این را هم به خودشان ندادند و وقتی که ما خواستیم برویم فقط چون من با آنها حال و احوال کردم و دوست شدم به اصطلاح توضیح دادند که اینجا مال خواهران بود و ما صبر کردیم که شما بروید تا خانم‌ها بیایند و واقعاً برای من جالب بود که اینها اینطوری کردند. یک صحنه‌ی دیگری هم این بود که یک بچه‌ی حدوداً فکر می‌کنم کمتر از یک سال داشت که به هیچ وجه نمی‌توانست راه برود که پدر و مادرش دست‌هایش را گرفته بودند و از عشقی که به این پیاده‌روی در مسیر کربلا داشتند این بچه را هم به حرکت درآورده بودند که آن بچه هم با پای خودش چند قدم راه برود که هر کسی که رد می‌شد از آنها عکس و فیلم می‌گرفت و خیلی تکان دهنده بود.
ـ این شور و شوق حسینی با این همه سختی کشیدن از کجا نشأت می‌گیرد؟
ـ درسی که حسین به انسان‌ها آموخت.
ـ انصافاً آدم متحیر می‌شود و دنبال سرچشمه‌اش می‌گردد که چی باعث می‌شود که اینها این خدمت و شرف را برای خودشان می‌دانند و این مال کدام روز است؟ مال روایات است؟ مال سیره‌ی علماست؟ این ریشه‌اش کجاست به نظر شما؟
ـ واقعاً سؤال سختی است و جواب دادن به این خیلی جرأت می‌خواهد و پرادعایی می‌خواهد که من جوابی در واقع ندارم یعنی بهترین جواب این است که بگویم نمی‌دانم ولی فکر می‌کنم که یعنی جواب نیست و فقط یک توضیحی که به ذهنم می‌رسد این است که می‌گوید السلام علیک یا ثارالله که اباعبدالله ملقب به خون خدا شدن که البته یعنی کسی است که خدا منتقم خونش است و حریم خاص خدا بوده اباعبدالله الحسین که ظاهراً یک هیجان خاص و یک حماسه‌ی خاصی در شهادت اباعبدالله و در عزاداری اباعبدالله هست و یک اثری هست که هیچ جای دیگر آن اثر نیست که علما به بیان‌های مختلف فرمودند و عرفا که آن اثری که در عزای اباعبدالله هست هیچ جای دیگر نیست یعنی حتی با اینکه ما همه‌ی ائمه‌ی معصومین را نور واحد می‌دانیم اما عزای حسین را خودشان فرمودند که اثر خاص خودش را دارد که ظاهراً این اثر خاص همان‌هاست و حالا اینکه به چه دلیل این اثر را دارد ما عقلمان نمی‌رسد.
ـ سؤال آخر این است که شما به عنوان یک طلبه که در شهرتان و محل تدریستان می‌خواهید تأثیرگذار باشید و قطعاً همینطور است برای انتقال این شور و شعور رسالتی برای خودتان قائل می‌شوید؟ اگر جوابش مثبت است چطوری می‌خواهید این را انتقال بدهید با چه سبکی؟
ـ یقیناً اینطوری است، یعنی وظیفه‌ی ما حداقل دو برابر وظیفه‌ی مردم عادی است اگر نگوییم بیشتر است یعنی آنها فقط شاید اگر بخواهیم به آنها بگوییم که وظیفه دارید وظیفه‌شان شرکت در اینطور شعائر است اما ما وظیفه‌ی جهت‌دهی داریم و وظیفه داریم که آسیب‌های اینگونه حرکات را شناسایی و گوشزد کنیم و خوبی‌هایش را باز هم شناسایی کنیم و پررنگ کنیم و در یک کلام وظیفه‌ی هدایت‌گری داریم یعنی وظیفه‌ی سنگینی است انصافاً و باید خودمان را آماده کنیم.
ـ راهکار چی می‌دهید حاج آقا برای طلابی که الآن همراه ما هستند و بچه‌های جوان هم هستند، شما از اساتید حوزه هستید و ما یک مشت بچه طلبه، اینها باید چکار کنند؟ راهکار بدهید.
ـ ساده‌ترینش این است که هر طلبه‌‌ای که می‌آید اینجا فقط به فکر درون خودش نباشد یعنی آنکه شرط اول خودسازی منتهی به فکر تأثیر فعل و افعال خودشان روی دیگران باشند کونوا دعات الناس بغیر السنتکم گاهی مثلاً اگر انسان به بچه‌ی این افرادی که دارند اینجا خدمت می‌کنند یک شکلات هم به عنوان یک طلبه یا به عنوان یک روحانی مخصوصاً از ایران بدهد برای تعاریف قلوب شاید اثرش بیشتر باشد یعنی مخصوصاً رفتار عملی‌مان را فکر کنیم که در برابر چشم این همه زائر اباعبدالله الحسین سعی کنیم که کوچکترین کار زشتی از خودمان سر نزند این خودش خیلی خوب است که حالا در مراحل بعد عرض کردم که باید به فکر این باشیم که مجهز به سلاح علم و ابزار زبان خارجی بشویم و بتوانیم با اینها هم‌کلام بشویم با زائر‌های کشور‌های مختلف و یک ارتباط عاطفی و صمیمی خوبی را حالا که همه در یک مسیر هستیم و با یک هدف برقرار کنیم و انشاءالله موفق باشید.
ـ حاج آقا ما به عنوان خادمین این سایت، دغدغه شد برایمان و خلاء این را در فضای مجازی احساس کردیم رسالتی برای خودمان قائل شدیم که چون نمی‌توانیم مثل این آقایان موکب بزنیم و خدمت بکنیم پس موکب مجازی می‌زنیم و این حالات را با عکس و فیلم و شعر و مقاله و سفرنامه و فایل‌های صوتی و تصویری، انتقال می‌دهیم به بینندگان در کل دنیا ، نه فقط ایران، شما هم انشاءالله به عنوان یک استاد حوزه‌ی علمیه‌ی قم موکب شما بیان شماست و در مرحله‌ی اول ما را دعا کنید که توفیق داشته باشیم با اخلاص این مسیر را ادامه بدهیم و دوم اینکه از راهنمایی‌های شما ما همه جوره استقبال می‌کنیم و انشاءالله در ایران سایت را ببینید
ضمنا انتقاد و پیشنهاداتتان را ما با جان و دل پذیراییم.
مصاحبه از: روح الله کرمی راد
دیدگاه بگذارید