روز ۱۷ صفر ۱۴۳۴ جاده نجف به کربلا، تیر ۴۰۱ هستم و دوتا ایرانی می‌بینم که یکی‌شان یک پرچم بزرگ ایران همراهش هست و یکی‌شان هم یک پرچم کوچک کاغذی ایران که داخل کوله‌اش گذاشته.
آقا حال شما خوب است انشاءالله. اسم شریفت؟
ـ حسین یزدانی.
ـ شما چی؟
ـ ایمان.
ـ ما از سایت اربعین حسینی هستیم، از کجا آمدید؟
ـ شاهرود.
ـ شما هم همینطور؟
ـ بله.
ـ از هیئت عاشقان مهدی عجل الله شاهرود آمدیم.
ـ کاروانتان دانشجویی است یا عمومی است؟
ـ دانشجویی است.
ـ کی راه افتادید ؟
ـ ما دیروز ۱۶ صفر از نجف راه افتادیم.
ـ از حرم راه افتادید؟
ـ بله.
ـ بار چندم است که اربعین می‌آیید؟
ـ اربعین بار اول است.
ـ آن تصویر ذهنی‌ای که از این پیاده‌روی اربعین داشتید با این چیزی که در این ۲ روز در واقعیت دیدید چی است، اول شما بگویید.
ـ اصلاً فکر نمی‌کردم که این تصویر باشد، من قدم به قدم این مسیر این اشعار محتشم را با خودم زمزمه می‌کنم غالباً که
باز این چه شورش است که در خلق عالم است باز این چه نوحه و چه عزا و چه ماتم است
باز این چه رستخیر عظیم است کز زمین بی نفخ صور خاسته تا عرش اعظم است
ما این شعر را خیلی در شهر خودمان زمزمه می‌کردیم و در هیئت و اینطرف و آنطرف می‌‌خواندیم ولی واقعاً ندیده بودم یک همچین صحرای محشری را که همه‌اش به عشق امام حسین و فقط به خاطر امام حسین بدون هیچ گونه ریا و مسائل جانبی همه با پای پیاده فقط به خاطر امام حسین بخواهند این همه مسیر را بروند کربلا، ما که کاری نکردیم و از نجف داریم می‌رویم و از شهر‌های خیلی دور دارند می‌آیند ظاهراً که از پاهایشان معلوم است، از سر و صورتشان معلوم است که از یک جاهای خیلی دوری دارند می‌آیند که وقتی آدم نگاه می‌کند فقط قبطه میخورد و زیر لب صدا می‌زند صل الله علیک یا اباعبدالله.
ـ خدمت شما عرض کنم همانطوری که فهمیدید ما ایرانی‌ها که می‌آییم از نجف تا کربلا، ولی الآن عرب‌هایی هستند که از بصره، از ناصریه، نعمانیه، بعضی‌هایشان ۴۶۰ کیلومتر می‌آیند حرم آقا امیرالمؤمنین و از آنجا تازه دوباره اذن می‌گیرند و راه می‌‌افتند و می‌آیند به سمت کربلا، آن تصویر ذهنی‌ای که از ملت عراق داشتید با تصویری که امروز روز ۱۷ صفر دارید چقدر فرق کرده؟
ـ من احساس می‌کردم که مردم عراق حالا مثل ایرانی‌ها به امام حسین علاقه دارند کما اینکه تمام شیعیان عالم، شیعیان هندو و شیعیان پاکستان و جاهای دیگر که همه مثل هم هستند ولی الآن نگاه می‌کنم و می‌بینم مردم عراق ظاهر امر این است که این را من با خودم وقتی که مقایسه می‌کنم اگر بخواهم خودم را قطره‌ای را مقیاس از کل بگیرم می‌شود گفت که نسبت به ما ایرانی‌ها واقعاً یک شور و حال دیگری دارند و یک جا می‌بینیم تابلوها و موکب‌هایشان دیدم نوشته حبّ الحسین هویتنا و خدمت لزوار الحسین شرف لنا یعنی خدمت کردن به زائر‌های اباعبدالله شرف ماست یعنی همه‌ی حیثیت و آبرو وافتخار و اعتبار ماست. این تصویر و دیدن این تصاویر همین امروز صبح داشتیم حرکت می‌کردیم موقع نماز صبح و رسیدم به یک موکبی که چند لحظه‌ای تا اذان صبح مانده بود و دراز کشیده بودم و یکدفعه دیدم یکی از همین خود شیعیان عراقی بلند شد و پتوی خودش را بلند شد انداخت روی من و یکدفعه متوجه شدم و دیدم که پتوی خودش را انداخته روی من، آن خودش هم زائر بود و خودش هم شاید دراز کشیده بود ولی آمد انداخت روی من یعنی باز یک زائر دیگر خسته‌تر است و تازه رسیده است و این پتو را آن استفاده بکند و این صحنه‌ها را که آدم می‌بیند مبهوت می‌شود با اینکه ما مال یک مملکت دیگر هستیم.
ما باید قبول بکنیم که ما ایرانی‌ها نسبت به خودمان حس ناسیونالیستی داریم و عراقی‌ها همینطور و افغانستانی‌ها همینطور و کسانی دیگر همینطور ولی نگاه می‌کند فقط حول محور امام حسین و اصلاً برایش مهم نیست که من مال چه قومیتی هستم و مال چه ملیتی هستم و مال چه طایفه‌ای هستم و فقط چون زائر اباعبدالله هستم پتوی خودش را میاندازد روی من و می‌گوید که این تازه از بیرون آمده و سردش است و خسته است و دراز کشیده، زائر امام حسین است.
ـ که الآن هم اول صبح است و دوستان همه، مخصوصاً ایرانی‌ها حس و حال خوبی دارند در این مسیر، آن عامل اصلی‌ای که انگیزه شد بیایید، روایت بوده، مستند بوده، تعاریف دیگران بود، چی دیدی که بلند شدی و آمدی اربعین اینجا؟
ـ متأسفانه تعاریف دیگران که کمتر بوده چون اغلب کسانی که کربلا مشرف شدند اربعین به این شکل نیامدند لااقل دور و بری‌های من که من با آنها ارتباط داشتم کمتر، تلویزیون پارسال کار بسیار عالی‌ای کرد از همین اربعین یا همین رسانه‌هایی مثل خود شما و سایت اربعین یا کسانی دیگر واقعاً تأثیر داشتند در اینکه به مردم بفهمانند که لااقل یک همچین جریانی هم هست حالا روایات را خواندی و شنیدی و علاقه داری ولی بدون که همچین برنامه‌ای هست با اینکه تلویزیون این همه پارسال مانور داد و گفت باز هم نتوانست این عظمت را به تصویر بکشد که الا ای حال خیلی مفید بود.
ـ مستند های اربعین را هم دیدی که پارسال پخش شد؟
ـ من ندیدم ولی شنیدم از همین دوستان که مستند‌هایی پخش شده و همچین برنامه‌هایی بوده که شنیدم و متوجه شدم که هست، اصل وجودی‌اش برایم ثابت شد و بعد با توجه به آن روایاتی که آدم می‌داند و آن فضیلت‌هایی که در سفر پیاده‌ی اباعبدالله خصوصاً اربعین هست ما هم برویم در این سیل خروشان مردم ما هم استفاده بکنیم.
ـ سؤال آخر ما چند سالی است که توفیق داریم در این مسیر می‌آییم حضور ایرانی‌ها سال‌های گذشته خیلی کمرنگ بود خصوصاً سال ۹۰ به اسم ناامنی سخت‌گیری میکنند چون مسیر نجف تا کربلا امنیتش را ارتش عراق تضمین می‌کند و شاید در مسیر‌های فرعی و دورافتاده اتفاقاتی بیفتد که اینجا این چند ساله خدا را شکر ما که چیزی ندیدیم ولی به همین بهانه حضور ایرانی‌ها را محدود کرده بودند، امسال که ما آمدیم خدا را شکر داریم کاروان‌های متعدد دانشجویی و جوان‌ها را می‌بینیم و حضور ایرانی‌ها خوب است، آن چیزی که الآن به چشم من آمد و آمدم خدمت شما پرچمی بود که دست شما بود، ما در این چند سال لااقل من ندیدم کسی پرچم ایران را با این سایز بزرگ بگیرد دستش، انگیزه‌تان از این کار چی بوده؟
ـ اولاً من در تکمیل فرمایش شما بگویم آن کسانی که به اسم روشن‌فکری و به اسم عدم امنیت، به اسم عدم بهداشت و به طرق مختلف آگاهانه یا غیر آگاهانه دارند صحبت میکنند ولو در جمع دو نفر و سه نفر که نروید امنیت ندارد، نروید زن و بچه‌تان گناه دارند، به نظر من خیانتی است که دارند به اسلام میکنند، خیانتی است که دارند به پیغمبر اکرم میکنند، خیانتی است که دارند به دستگاه سیدالشهدا علیه السلام میکنند شاید کمتر عملی باشد که انقدر قبح داشته باشد از نظر ما چون خودش متوجه نیست که چی دارد می‌گوید اما شوق زیارت امام حسین را در دل یک نفر دارد کم می‌کند، می‌گویند خدا کسی را که دوستش داشته باشد، روایت است شوق زیارت اباعبدالله را در دلش میاندازد، خدا به آن عنایت داشته و آن بنده‌ی خدا دوست داشته بیاید کربلا و با همین حرفت ناآگاهانه و بسیار سهل‌انگارانه طرف را منصرف می‌کند از آمدن به کربلا که اصلاً اینطور نیست و من قاطع می‌گویم که اینجا از نظر بهداشتی همه چیز عالی است و از نظر امنیت که فوق‌العاده عالی است و از نظر مسائل دیگر هم عالی است، مگر در سفر پیاده‌ی کربلا مگر سفر هواپیمای امارات است؟ سفر پیاده است، خاک است و آسفالت است و گرد و غبار بلند می‌شود که این هست و اصلاً فضیلتش برای همین است و فضیلتش به این نیست که پیاده بروی و یک نفر بادت بزند که همین است و فضیلتی که گذاشتند دیشب یک حاج آقایی می‌گفت کسی که یکبار زیارت اربعین سیدالشهدا علیه السلام پیاده مشرف بشود سؤال نکیر و منکر شب اول قبر از آن برداشته می‌شود که به خاطر همین است، به خاطر اینکه باد میخورد، سرما میخورد، گرد میخورد، اینکه نشد بهداشت نیست، اینکه نشد امنیت نیست، اینکه نشد سلامتی در خطر است، این حرف‌ها مال شیطان است و ما خودمان هم متوجه نیستیم که چی می‌گوییم و بعضی وقت‌ها اشتباه می‌کنیم و انشاءالله خدا همه‌ی ما را ببخشد.
اما در خصوص پرچم ایران، ما هم پرچم ایران همراهمان است که با یک جمعی هستیم، هم پرچم بحرین دستمان است و هم پرچم خود عراق و سوریه همراهمان است و هدفمان هم همان ایجاد اتحاد بین مسلمین در خصوص جریان عظیم بیداری اسلامی است که واقعاً من پیشنهاد می‌کنم حالا الحمدلله آن کسانی که درایت داشتند و به این فکر افتادند خیلی عالی بود و هیئت‌هایی هم از کرج و تهران و قم و جاهای دیگر هم یک همچین کار‌ها و نمونه‌هایی انجام دادند که خیلی عالی است اما من پیشنهاد می‌کنم که در این جمعیت عظیم سراسری جهان تشیع یک وقت هست که ایام حج است و می‌گویند که برائت مشرکین در جمع مسلمان‌ها خیلی عالی است ولی در این اجتماع عظیم جریان تشیع که در خود کتاب گینس ثبت شده که بزرگترین اجتماع شیعیان در سراسر دنیا، اربعین سید الشهدا و کربلاست.
در این جریان عظیم می‌شود بسیار کار کرد و بسیار با وحدت در خصوص ایجاد وحدت کار کرد و در خصوص ایجاد شبهات بین شیعیان کار کرد و در خصوص ایجاد هم‌دلی کار کرد، ما شاید به وحدت بین مسلمان‌ها دیرتر برسیم اما خیلی راحت به واسطه‌ی وجود مقدس آقا سیدالشهدا علیه السلام و بقیه‌ی معصومین علیهم السلام بین شیعیان راحت می‌توانیم وحدت را ایجاد بکنیم کما اینکه سیدالشهدا علیه السلام ایجاد کرده و یکذره ما باید همّت داشته باشیم که این انشاءالله حتماً با درایت و تدبیر اول اهل علم کشور و بعد مسئولین به واسطه‌ی قوه‌ی اجرایی و به واسطه‌ی اجرا نه به واسطه‌ی فکر چون معمولاً مسئولین فکر‌های دیگری دارند که به اینجا برسند، اهل علم و فضل و دانشگاه و اهل حوزه فکر بدهند و تدبیر کنند و برنامه بریزند و مسئولین محکم اجرا بکنند که انشاءالله به هدف‌های بزرگتری هم خواهیم رسید.
مصاحبه از: روح الله کرمی راد
دیدگاه بگذارید