الباب الرابع و الخمسون ثواب من زار الحسینع عارفا بحقه
۱- حَدَّثَنِی أَبِی رَحِمَهُ اللَّهُ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ جَعْفَرٍ الْحِمْیَرِیِّ وَ حَدَّثَنِی مُحَمَّدُ بْنُ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ جَعْفَرٍ الْحِمْیَرِیُّ عَنْ أَبِیهِ عَبْدِ اللَّهِ عَنْ عَلِیِّ بْنِ إِسْمَاعِیلَ الْقُمِّیِّ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عَمْرٍو الزَّیَّاتِ عَنْ قائد [فَائِدٍ] الْحَنَّاطِ عَنْ أَبِی الْحَسَنِ الْمَاضِی ع قَالَ: مَنْ زَارَ الْحُسَیْنَ ع عَارِفاً بِحَقِّهِ غَفَرَ اللَّهُ لَهُ مَا تَقَدَّمَ مِنْ ذَنْبِهِ وَ مَا تَأَخَّرَ.
باب پنجاه و چهارم ثواب کسى که زیارت امام حسین علیه السّلام را نموده در حالى که عارف به حق آن بزرگوار باشد.
ترجمه حدیث اوّل: پدرم رحمه اللَّه علیه از عبد اللَّه بن جعفر حمیرى و محمّد بن عبد اللَّه بن جعفر حمیرى از پدرش عبد اللَّه، از على بن اسماعیل قمى از محمّد بن عمرو زیّات، از فائد حناط از حضرت ابى الحسن ماضى (امام کاظم) علیه السّلام نقل کرده که آن حضرت فرمودند:
کسى که امام حسین علیه السّلام را زیارت نموده و به حقّش عارف و آگاه باشد خداوند گناهان گذشته و آینده اش را مى آمرزد.
دیدگاه بگذارید