به گزارش خبرگزاری اهلبیت(ع) ـ ابنا ـ یک مسیر ۸۱ کیلومتری و میلیونها زائری که پای پیاده فاصله نجف تا کربلا را گروه گروه و تک تک طی می کنند تا در روز اربعین حسینی(ع) وارد بین الحرمین و حرم مطهر اباعبدالله الحسین(ع) شوند. این اما همه حکایت پیاده روی اربعین نیست. بزرگترین اجتماع شیعیان جهان، آن قدر نکته و حاشیه جذاب دارد که هرکسی را مشتاق می کند دست کم یک بار این پیاده روی ۳ روزه را تجربه کند. حاشیه هایی که نگاه رسانه ها را ۳ روز تمام، متوجه جاده نجف تا کربلا می کند.
پیاده روی اربعین از کی رسم شد؟
پیاده روی برای زیارت امام حسین(ع) در روز اربعین قدمتی به اندازه خود تاریخ عاشورا دارد. اربعین سال ۶۱ هجری وقتی جابربن عبدالله انصاری به عنوان اولین زائر سیدالشهدا(ع) که از مدین به راه افتاده بود،وارد سرزمین کربلا شد، پای پیاده بود. پس از آن پیاده روی اربعین کم کم به صورت یک سنت درآمد. سنتی که توسط افرادی همچون «شیخ انصاری» و «شیخ میرزاحسین نوری» رنگ و بویی دیگر به خود گرفت. می گویند رسم پیاده روی ۳ روزه نجف تا کربلا نیز توسط ایشان باب شد. شیخ میرزا حسین نوری اولین بار در عید قربان مسیر نجف تا کربلا را پیاده رفت. سفری که با همراهی ۳۰ نفر دیگر انجام شد. پس از او نیز «محدث نوری» تصمیم گرفت سنت پیاده روی را هرسال ادامه دهد.
زیارت چند میلیونی
فاصله ۸۱ کیلومتری نجف تا کربلا، حالا چندسالی می شود که در ابعادی گسترده تر میعادگاه زائران حسینی(ع) از سراسر جهان شده است. طوری که امسال کاروانهای عزاداران حسینی از ۱۳۰ کشور جهان در مراسم بزرگداشت اربعین سالار شهیدان حضرت امام حسین(ع) در کربلای معلی شرکت می کنند.کشورهایی مثل ایران، کویت، عربستان، لبنان، بحرین، پاکستان، سوئد، آلمان،آلبانی، ترکیه، روسیه، هند و افغانستان. علاوه بر آن، شش هزار و ۱۴۸ کاروان و هیئت عزاداری عراقی از مناطق مختلف عراق هم در این مراسم باشکوه شرکت خواهند کرد. جمعیت عزادارن حسینی در کربلا و در روز اربعین هرسال تا حدود ۱۲ میلیون نفر هم می رسد. جمعیتی که حدود ۴ برابر جمعیت حاجیان خانه خدا در هرسال است.
مسیر بهشتی
پیاده روی معمولا حدود ۲ شب و ۳ روز طول می کشد. حدود ۷ ساعت پیاده روی در روز و طی حدود ۳۰ کیلومتر در روز. آن هم در جاده ای که در این ۳ روز با تمام جاده های دنیا متفاوت است. انگار عراقی ها تمام سال انتظار می کشند تا این ۳ روز برسد و بتوانند خودشان را به گوشه ای ازمسیر برسانند تا از زائران اباعبدالله الحسین(ع) پذیرایی کنند.
تمام طول مسیر، پرشده از استراحتگاه هایی که با چادر ها و سازه هایی تقسیم بندی شده است.با مدیریت هیئت هایی که بیشترشان عراقی اند. به این ایستگاه ها «موکب» می گویند.
موکب ها پر است از وسایل پذیرایی از زائران. از چای شیرین و قهوه عربی گرفته تا میوه و خرما. برای ناهار و شام هم با غذاهای عمومی و محلی از زائران پذیرایی می کنند. حتی بعضی عراقی ها نذر دارند بخشی از محصول برنج هرسال شان را صرف اطعام زائران پیاده روی اربعین کنند.
غیر از این ها خدمات جانبی هم هست. به عنوان مثال عده ای ماساژور به دست با اصرار و خواهش، زائران را دعوت می کنند تا چند دقیقه ای در موکب ها بنشینند و بخوابند تا تن و پاهایشان را ماساژ بدهند و خستگی را از تن شان به در کنند. بعضی دیگر موبایل به دست با التماس از زائران درخواست می کنند تا اگر می خواهند تماسی با هرجای دنیا بگیرند از موبایل آنها استفاده کنند. بعضی ها شب ها با چراغ و پروژکتور روی ماشین، راه را برای پیاده روی شبانه زائران روشن می کنند.جمعی دیگر کتاب، سی دی و محصولات فرهنگی دیگر به زائران هدیه می کنند و کار مسئولان بعضی موکب ها هم پذیرایی از زائرانی است که خستگی امانشان را بریده و می خواهند چندساعتی بخوابند.
غیر از این ها دولت و ارتش عراق هم امکانات ویژه ای برای زائران مسیر نجف تا کربلا تدارک دیده است. هیئت های پزشکی در مسیر، هوای مسافران را دارند. خودروهای ارتش عراق در جای جای مسیر منتظرند تا مسافران خسته و در راه مانده که توانایی ادامه دادن مسیر را ندارند به مقصد برسانند. تمام مسیر هم طوری علامت گذاری شده که احتمال گم شدن در راه به حداقل برسد.تمام تیرهای برق مسیر، از ۱ تا ۱۴۶۰ شماره‌گذاری شده‌اند و هر کدام دقیقاً ۵۰ متری با هم فاصله دارند.این طوری زائران می توانند براساس این شماره ها هم متوجه شوند که تا کربلا چقدر از راه باقی مانده و هم نشانه خوبی برای قرارگذاشتن در طول مسیر داشته باشند.
زمین آسمانی
پایان مسیر پیاده روی ۳ روزه معمولا در شب اربعین است. زائران حسینی(ع) که پای پیاده به کربلا رسیده اند به حرم اباعبدالله الحسین(ع) مشرف می شوند تا بزرگترین اجتماع شیعیان دنیا را در روز اربعین تشکیل دهند. اجتماعی که فرصت منحصربه فردی برای اتحاد شیعیان است وخاطرات به یادماندنی اش از ذهن هیچ زائری پاک نخواهد شد.
دیدگاه بگذارید