وَ بِإِسْنَادِهِ عَنِ الْأَصَمِّ قَالَ حَدَّثَنَا هِشَامُ بْنُ سَالِمٍ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع فِی حَدِیثٍ طَوِیلٍ… قَالَ فَمَا لِمَنْ مَاتَ فِی سَفَرِهِ إِلَیْهِ قَالَ تُشَیِّعُهُ الْمَلَائِکَهُ وَ تَأْتِیهِ بِالْحَنُوطِ وَ الْکِسْوَهِ مِنَ الْجَنَّهِ وَ تُصَلِّی عَلَیْهِ إِذْ کُفِّنَ وَ تُکَفِّنُهُ فَوْقَ أَکْفَانِهِ وَ تَفْرُشُ لَهُ الرَّیْحَانَ تَحْتَهُ- وَ تَدْفَعُ الْأَرْضَ حَتَّى تَصَوَّرَ مِنْ بَیْنِ یَدَیْهِ مَسِیرَهَ ثَلَاثَهِ أَمْیَالٍ وَ مِنْ خَلْفِهِ مِثْلَ ذَلِکَ- وَ عِنْدَ رَأْسِهِ مِثْلَ ذَلِکَ وَ عِنْدَ رِجْلَیْهِ مِثْلَ ذَلِکَ وَ یُفْتَحُ لَهُ بَابٌ مِنَ الْجَنَّهِ إِلَى قَبْرِهِ- وَ یَدْخُلُ عَلَیْهِ رُوحُهَا وَ رَیْحَانُهَا حَتَّى تَقُومَ السَّاعَهُ
محمّد بن عبد اللّه بن جعفر حمیرى به استادش از اصم نقل نموده که وى گفت: هشام بن سالم از حضرت ابى عبد اللّه علیه السّلام در حدیثى طولانى نقل کرده که شخصى نزد امام صادق علیه السّلام مشرّف شد و به آن جناب عرض کرد: … اجر کسى که در سفر به طرف آن حضرت (امام حسین (ع)) فوت کرده چیست؟
حضرت فرمودند: فرشتگان مشایعتش کرده و براى او حنوط و لباس از بهشت آورده و وقتى کفن شد بر او نماز خوانده و روى کفنى که بر او پوشاندهاند فرشتگان نیز کفن دیگرى قرار مىدهند و زیر او را از ریحان فرش مىنمایند و زمین را چنان رانده و جلو برده که از جلو فاصله سه میل طى شده و از پشت و جانب سر و طرف پا نیز مانند آن این مقدار مسافت و فاصله منهدم و ساقط مىگردد و براى آن دربى از بهشت به طرف قبرش گشوده شده و نسیم و بوى خوش بهشتى به قبر او داخل گشته و تا قیام قیامت بدین منوال خواهد (بود. (کتاب کامل الزیارت، باب چهل و چهارم، حدیث دوم
حضرت حجت الاسلام و المسلمین حاج شیخ احمد بدرالدین (قدس سره الشریف) از اوتاد روزگار بود. اهل منبر و وعظ و خطابه بود و سالهای سال به ذاکری امام حسین (ع) مشغول بود و خوش بسعادتش که چه زیبا مولایش پاسخ سالها نوکری‌اش را داد
از طلبه‌های نجف بود و پیاده روی را از همان زمان جوانی که در نجف طلبه بود در معیت اساتیدش از جمله آیت الله مدنی و سید مصطفی خمینی آغاز کرد تا اینکه به ایران آمد و دیگر توفیق نیافت و سالهای سال در آتش حسرت روزهای خوش ان دروران می سوخت تا اینکه بعد از سقوط حزب بعث در عراق، دوباره راه عتبات عالیات گشوده شد و با وجود اینکه بر اثر عارضه سکته مغزی نیمی از بدنشان بی حس بود اما در طول این ده سال، هر ساله توفیق تشرف به کربلای معلی در ایام اربعین با پای پیاده را پیدا کردند، تا اینکه سال گذشته (۱۱ دیماه ۱۳۹۲) زمانیکه حدود ده کیلومتر از نجف خارج شده بودند، همانگونه که ایستاده بودند و در حالیکه بسوی کربلای اباعبدالله الحسین (ع) قدم برمی‌داشتند، دعوت حق را لبیک گفتند و بسوی معبود خویش پر کشیدند
آنگونه که فرزند ایشان تعریف می‌کنند؛ پدر ساعتی قبل از رحلت و هنگامی که برای نماز ظهر و عصر در یکی از موکب‌ها توقف کرده بودند، می‌گویند: قبض قبری را که دو سال قبل در وادی السلامِ نجف خریداری کرده‌ام را با خودم اورده‌ام و در مفاتیح‌ام است. و چه زیبا خداوند پاسخ همه خواسته‌هایش را داد و بعد از ۶۷ سال عمر با عزت و خدمت صادقانه به آستانه اهل البیت(ع)، سرانجام در روز اربعین ابا عبدالله الحسین(ع) و در شب جمعه، در کنار بارگاه ملکوتی امیرالمومنین(ع) در وادی السلام نجف برای همیشه آرام گرفت؛ هنیا لک که عاش سعیدا و مات سعیدا
مراسم سالگرد این عالم ربانی، روز پنجشنبه ۹۲/۹/۲۱، بعد از نماز مغرب و عشا در حسینه شهدا واقع در خیابان صفاییه‌ی قم برگزار میگردد. حضور تک تک عاشقان اهل البیت (علیهم السلام) موجب تعظیم شعائر حسینی و امتنان خاطر خواهد بود.
لحظه ی مرگ مرا هم دریاب
نکند دیر بیایی ارباب
یا حسین
خوشا به سعادتشان