نکات تکمیلی و کاربردی

 *خاطرات افراد در سفرهای پیشین را در سایت های مختلف بخوانید.

*قبل از سفر سعی کنید آداب سفر و آداب زیارت هر یک از حرمین را در کتاب هایی مثل مفاتیح الجنان بخوانید تا از قبل، با آداب زیارت هر معصوم آشنایی داشته باشید و بدانید که چگونه باید زیارتشان کنید.

*مطالعه کتاب هایی مثل «خصائص الحسینیه» و «کامل الزیارات» برای شناخت و زیارت با معرفت نسبت به امام بسیار کمک می کند.

*وسایل مورد نیاز را بین گروهتان تقسیم کنید. این امر سبب می شود که هم بار اضافی همراهتان نباشد و هم اینکه تمام وسایل مورد نیاز را در گروه داشته باشید.

*قبل از سفر یکبار کفش مناسبی را که برای این کار آماده کرده اید امتحان کنید.(کفش باید طبی باشد، کفی راحتی داشته، انگشتان پا را نزند، اندازه مناسبی داشته باشد به این معنا که نه از پا در بیاید و نه برای پا تنگ باشد)

*برای گروه بندی پیاده روی به تندروی یا کندروی و متوسط بودن دقت کنید.

*با توجه به اینکه به علت پیاده روی زیاد، قطعا پاها ورم می کنند حتما توجه کنید که کفش، پایتان را نزند. (تجربه نشان داده در چنین مواردی پا دیگر در کفش جا نمی شود)

*اگر در بین مسیر متوجه شدید که کفشتان مناسب نیست ، حتما از دمپایی های دستفروش های بین راه تهیه کنید.

*به هنگام استراحت در موکب ها پاهایتان را با پماد سالیسیلات یا پیروکسیکام چرب کنید و از نوک انگشتان به سمت زانو ماساژ دهید.(در ابتدای هر روز پیاده روی هر پا به مدت حداقل ۵ دقیقه با پماد ماساژ داده شود). و برای استراحت، پاهایتان را به دیواری تکیه داده و سربالا نگه دارید و آن ها را نرمش دهید.

*برای جلوگیری از انقباض عضلات راه رفتن را به آهستگی آغاز کنید و به هنگام توقف نیز آرام آرام سرعت خود را کم کنید.

*به محض آنکه حس کردید پایتان می سوزد و احتمالا در حال تاول زدن است آن را با پنبه بپوشانید.

*در حین پیاده روی حتما کمرتان را محکم ببندید؛ مثلا با یک چفیه

*از غذاهای بین راه به راحتی استفاده نمایید. تجربه نشان داده است که غذاها و خوراکی های بین راه هیچ میکروبی ندارد.

*در بین راه بعضی خوراکی ها را حتما استفاده کنید، یکی خرماهاست مخصوصاً آنهایی که آغشته به شیره کنجد است و دیگر میوه های بین راه است که حتی اگر میل به خوردن نداشتید بردارید و با خود نگهدارید تا به موقع بخورید. در ابتدای مسیر همه چی می دهند و شما نمی دانید بگیرید یا نه..یک راه کار:

می توانید خوراکی های بسته بندی شده، میوه و نوشابه و یا هرچیز دیگری را بگیرید ولی خودتان نخورید!! بله لازم نیست همه چیز را خودتان بخورید، میتوانید آنها را به کودکانی که مثل شما در مسیر در حال پیاده روی هستند تعارف کنید و ایجاد ارتباط کنید، با این کار هم دست رد به خادم امام حسین(ع) نزده اید، هم دل زائر امام حسین(ع) را شاد کرده اید، هم مهر و محبت یک ایرانی را نشان داده اید، هم برای اباعبدالله خادمی کرده اید…

*در حین پیاده روی بسیار آب بخورید، به یاد لبان تشنه شهدای کربلا…

*امکان استحمام در مسیر پیاده روی بسیار اندک است. اصلا بهتر است به حمام فکر نکنید.. البته در روز شدنی است.

*وضعیت بهداشت موکب ها و سرویس های بهداشتی بین راه زیاد مناسب نیست و اکثرا با آفتابه هستند.البته هستند موکب هایی که بسیار تمیزند حتی لباسشویی هم دارند!

*شاید سختی های سفر بسیار زیاد باشد ولی اعتراض  شما تنها سبب سلب توفیقات بیشتر می گردد.

*یادتان باشد در پیاده روی، زود رسیدن مهم نیست، باهم رسیدن مهم است. به همین دلیل در این سفر ازخودگذشتگی را خیلی باید تمرین کنید.مراقب باشید گروه از هم جدا نشود. با هم بروید و با هم استراحت کنید. گاهی ممکن است گروه چند ساعت برای یک نفر معطل شود؛ امام حسین همدلی را بیش از زودتر رسیدن می پسندد.

*در مسیر حتما به دیگر زائرین توجه کنید و سعی کنید از لحظات ناب آن عکس بگیرید. تک تک لحظه هایتان را ثبت کنید. دست نوشته تهیه کنید، از کارهای فرهنگی و صدور انقلاب و گفتگوهایتان با زائران خاطره بنویسید.، یادتان نرود رسالت شما بعد از این سفر انعکاس اخبار این پیاده روی عظیم است.

*اگر توانستید در مسیر پیاده روی قرآن بخوانید مخصوصا صبح ها که شروع به حرکت می کنید، بهتر است بعد از خواندن دسته جمعی دعای عهد قرآن بخوانید. در مسیر بسیار ذکر بگویید؛ مخصوصا ذکرهای دسته جمعی قدرت و انرژیتان را مضاعف می کند.

*از صلوات بر محمد و آل محمد غافل نشوید که برکات بسیاری دارد.

*یکدیگر را از شریک کردن در لذت های معنوی محروم نکنید به یاد داشته باشید شریک کردن دوستان در لذتهای معنوی ریا نیست!! با یکدیگر از حس و حال هایتان، چیزهایی که دیده اید و صحبت کنید.چه بسا دوستانی در سفر هستند که از بار معنوی و اطلاعاتی بالایی برخوردارند ولی متاسفانه اطلاعات خود را در اختیار دیگران قرار نمی دهند. حتما می دانید که زکات علم یاد دادن آن به دیگران است.

*از فکر کردن غافل نشوید..حواستان باشد! هر قدم شما ثواب یک حج دارد.

*از ابتدای پیاده روی تا انتهای آن یک تربت را به همراه داشته باشید و با آن انس بگیرید. قدر اشک هایی را که برای اهل (ع) بیت ریخته می شود، بدانید..

*یادتان باشد همه اعمال ممکن است حبط شوند جز آنهایی که هبه شده اند؛ سفرتان را به نیابت آنان که دلتان با اوست (رهبری بزرگواری که برای یک ملت ایستاده است)، آغاز کنید و ثوابش را نیز تقدیم کنید به آنکه منتظر است…
پیشنهاد ما اینست: به نیابت از مادری پهلو شکسته و به نیت فرج پسر منتظرش سفر آغاز می کنم و ثوابش را هدیه می کنم به منجی عالم، به شهدا و پدر و مادر و هرآنکه بر گردنمان حق دارد..

*در روز آخر پیاده روی به جایی می رسید که باید به سمت راست بپیچید؛  همانجا “تپه سلام” است که بسیاری از بزرگان از همانجا به رسم ادب، پا برهنه کرده و پیاده می رفته اند. از آنجا حواستان باشد؛ وقتی رسیدید با همان حال گرد و خاکی و خسته به زیارت بروید. حرم امام حسین(ع) غسل زیارت نمی خواهد.

*وقتی خواستید به زیارت اباعبدالله بروید اول به حضرت عباس علیه السلام سلام بدهید و اجازه بگیرید و بعد به زیارت امام حسین (ع) بروید. ایشان باب الحسین هستند.

*اگر در کربلا اشک نریختید نگران نباشید، خاصیت کربلا همین است.

*یادتان نرود در اماکن زیارتی حتما بصورت گروهی حرکت کنید و از گروه و همراهان خود جدا نشوید.

* حتما حتما به نکات و سخنان مسئولین سفر گوش دهید چرا که آنان تجربه حداقل یک سفر پیاده روی را داشته اند و در این زمینه تجربه خوبی برای شما می توانند داشته باشند..

* همانطور که بارها گفته شده حسینیه هایی که درآن اسکان دارید از نظافت سطح بالایی برخوردار نیستند لذا باید خودتان در رعایت نظافت و بهداشت پیرامون خود کوشا باشید..در ضمن یادتان نرود حقوق یکدیگر را رعایت کنید چرا که زیارت مستحب است ولی رعایت حقوق دیگران و حق الناس واحب! بعضا اتفاق می افتد که شاید کسی دوست داشته باشد در زمانی که شما می خواهید به زیارت مشرف شوید، استراحت کند…پس حتما سعی کنید همه با هم همدلی و همکاری داشته باشید تا سفری به یاد ماندنی در یادها بسپارید…

*در هنگام تشرف به حرم از تفتیش ها باید عبور کنید..دقت کنید که با خود فقط  لوازم ضروری ببرید که از اتلاف وقت خود و دیگران درصف های شلوغ تفتیش جلوگیری کنید…از بردن گوشی همراه، دوربین عکاسی و هرگونه لوازم صوتی و غیره ، لوازم تیز و اسپری و لوازم آرایشی بهداشتی ، ساک بزرگ یا پرجیب که گشتن آن وقت گیر است،خودداری کنید.

*نوشتن وصیت نامه را فراموش نکنید هر چند که از سفرهای پیشین تا به امروز، به حمد الهی و نظر لطف ائمه اطهار(ع) هیچ مشکلی برای کاروانها اتفاق نیفتاده و انشالله از این به بعد هم اتفاق نخواهد افتاد..پس فکر شهادت در این سفر را از سرتان بیرون کنید..!

* یادتان نرود بوسیدن دستان پر مهر پدر و مادر و جلب رضایتشان و التماس دعابرای همه دوستانیکه دوست داشتندهمراه شما باشند و نیستند.

*در آخر؛ از وقتی قصد زیارت کردی زائری؛خود آقا آمده به استقبالت. در تمامی راه هم زائرالحسینی و این را در تمامی شوق و خدمت اعراب می بینی. حواست به خودت باشد؛ گوشهایت،نگاهت،زبانت حتی فکرت..مواظبشان باش!! وقتی زائری یعنی در محضر امامی و آقا هر لحظه دارد نگاهت می کند؛حتی حالا!

و حالا که به زیارت طلبیده شده ای و نظر ویژه و خاص اهل بیت بر تو عنایت شده گوارای وجودت بوسیدن خاک دیار یار ….یادت نرود هر آنجا که دلت گرفت، هر آنجا که دلت شکست و هر آنجا که اشکی غلطان شد بر گونه ات ، از جانب ما و تک تک کسانی که آرزوی این سفر را داشتند نیز  دعای فرجی بخوانی و یک بوسه هم از جانب ما نثار آستان کنی و یک سلام به صاحب  آستان… عاشقانه هایت قبول درگه اش!!!

زیارت  امام حسین علیه السلام با خستگی پیاده روی گویی مزه ای دوچندان دارد و اینجاست که پا و دل با هم ارتباط پیدا می کنند! در طول مسیر هنگامی که پاهایمان خسته یا حتی در مواردی جراحتی کوچک پیدا می کند کافی است برای آماده شدن دل. کمی اگر مرغ دل را پرواز دهی به وضوح کاروانی را خواهی دید که از کربلا به سوی شام به اسیری می روند و وقتی نگاهت را به طرفین بر میگردانی و میبینی اینچنین با عزت در حال راه رفتنی و اینچنین از تو پذیرایی می شود مطمئناً با خود می گویی این کجا و آن کجا؟

اینجاست که آدمی می گوید: لایوم کیومک یا اباعبدالله!…

منبع: اربعین حسینی

انتشار مطالب فقط با ذکر منبع مجاز می باشد