تریبون مستضعفین-سید یوسف مرادی (دانشجوی دکتری هوش مصنوعی دانشگاه علم و صنعت)
«آمدن به کربلا از سوی خاندان پیامبر، امام سجاد (ع) و زینب کبری(س) در اربعین، به این مقصود بود. یاد دادند به شیعیان که اینجا محل اجتماع شماست، اینجا محل میعاد بزرگی است که با جمع شدن در این میعاد هدف جامعه شیعی و هدف بزرگ اسلامی جامعه مسلمین را باید به یاد هم بیاوریم. تشکیل نظام اسلامی و تلاش برای آن حتی در حد شهادت آن هم با آن وضع، این چیزی است که باید از یاد مسلمانها نمی رفت و خاطره آن برای همیشه زنده می ماند و آمدن به کربلا از سوی خاندان پیامبر، امام سجاد(ع) و حضرت زینب(س) در اربعین به این مفهوم است.»
این جملات انقلابی، فرموده رهبری است. اما نه در چند سال اخیر، که بیست و شش سال قبل، در نماز جمعه ۲۴ خرداد هزار و سیصد و شصت و شش و آنهم درست در بحرانی ترین روزهای جنگ. شش روز قبل از ایراد این سخنان عاشورایی، شهید «نادر مهدوی» سردار بزرگ خلیج فارس، همراه با یاران اندکش و با چند قایق موتوری به جنگ با ناوهای تا دندان مسلح امپریالیسم غاصب آمریکا رفته بود تا آمریکای مغرور، برای اولین بار طعم ضرب شصت سربازان روح الله(ره) را بچشد.
راهپیمایی اربعین
در آن روزها اگر به کسی می گفتند روزی خواهد آمد که دهها میلیون شیعه عراق از سراسر این کشور – در اربعین سالار و سید شهیدان – به سمت سرزمین کربلا حرکت خواهند کرد یقینا باور نمی کرد.
اما این روزها از بصره تا کربلا، هر خانه ای مهمانسراست و هر انسانی میزبان، دهها میلیون شیعه عراق در بزرگترین همایش بشری – در سراسر جهان و تمام تاریخ- دور هم جمع می شوند، آنهم در حالی که در عراق نه وزارت ارشادی هست و نه صدا و سیمایی و نه …که برنامه ریزی کنند و مقدمات سفر میلیونها زائر را مهیا کنند. شیعیان عراق برای سفر انقلابی شان هر چه لازم باشد را خود مهیا کرده اند.
آیا اگر عراق در بهترین وضعیت خود هم می بود می توانست اینهمه مسافر را یکجا جابجا کند؟
نگاه به این اتفاق عظیم، به عنوان «یک زیارت ساده» نشان از نادیده گرفتن مبانی تشیع و اصولی است که بر آن استوار است. آنانی که این حرکت را صرفا «یک زیارت ساده» می دانند، مؤلفه ای به نام انتظار را نادیده گرفته اند. به راستی روزی که به تعبیر حضرت امیر(ع) «دعوت ظهور» از مکه مکرمه آغاز می گردد و حضرت ولی عصر(عج) ندا می دهند:« حق از آن آل محمد است و اگر طالب هدایت و سعادت هستید به دامان آل محمد چنگ زنید»، پیروان میلیونی آن حضرت چگونه خود را به حضرت ایشان خواهند رساند؟
آیا حرکت دهها میلیونی شیعیان عراق تمرینی برای روز ظهور نیست؟
آیا وقت آن نرسیده است تا میلیونها شیعه عاشورایی ایران اسلامی، همچون شیعیان عراق، در سراسر کشور، نهضت راهپیمایی اربعین حسینی را ایجاد کنند؟ آیا اتفاق مبارکی که طی چند سال اخیر در عراق صورت پذیرفته است نمی تواند الگوی مناسبی برای یک حرکت میلیونی و انقلابی توسط عاشقان و رهروان حضرت اباعبدالله (ع) در ایران اسلامی و دیگر ملل شیعه باشد؟ آیا ما نیز نیاز به این تمرین مقدس نداریم؟
آیا این حلقه مفقوده ای نیست که قیام کربلای امام جسین(ع) را کامل می کند و حکام شیطانی عراق شیعی، در طول هزار و چهارصد سال گذشته همچون سدی مانع تحقق آن شده بودند؟
آیا قیام کربلا حلقه های مفقوده دیگری هم دارد؟
دیدگاه بگذارید