خار غم نیست که در کرب و بلا می‏ روید گل درد است که از دشت وفا می ‏روید می‏ خلد خار مِحَن پای دلم را که هنوز گل اندوه ز باغ دل ما می ‏روید ادامه متن

کاروان می رسد از راه‌، ولی آه چه دلگیر چه دلتنگ چه بی تاب دل سنگ شده آب ، از این ناله‌ی جانکاه زنی مویه کنان ، موی کنان ادامه متن

چون تیر عشق جا به کمان بلا کند اول نشست، بر دلِ اهل ولا کند در حیرتند خیره سران از چه عشق دوست احباب را به بند بلا مبتلا کند ادامه متن

چشم بگشا و ببین همسفر بی سر من باز هم آمده بالای سرت همسفرت خواهرت معجر خود را به سرت بست ولی نگرانم که چرا خوب نشد زخم سرت ادامه متن

«چشم گریان سویت از شام خراب آورده ام» «خیز، ای لب تشنه از بهر تو آب آورده ام» ادامه متن

یک اربعین، به نیــزه ســر یـار دیده ام یک اربعین، چو شمع به پایش چکیده ام یک اربعین، به ضربه ی شلّاق ساربان بر روی خــارهای مغــیلان دویده ام ادامه متن

اگر چه اشک گرمی ارمغان آورده ام مادر نسیم سردم و بوی خزان آورده ام مادر نیاید کس به استقبال من زیرا که می سوزد ز هرُم شعله ای کز سوز جان آورده ام مادر ادامه متن

تو ساحل خون دلم، که غرق موج ماتمه پهلو می گیره کشتی ای، که تو تلاطم غمه ادامه متن